ایران - فرانسه - به یاد آبه پیر، مردی که به وجدان فرانسه معروف بود.

کشیش  آبه پیر درجوانی

آبه پير : جانمايه كلام ويقيني را كه به آن دست يافته ام اين است زندگي يعني آموختن عشق،
 من كاره اي نبوده ام تنهاهنرم شانه خالي نكردن اززيربارمسئوليت بود .
آبه پیر،دوست وفادار مقاومت ايران و به خصوص حامي غمخوار مجاهدين اشرف بود.

مقاومت ايران هميشه افتخار ميكندكه از محبت و حمايت چنين انسان بزرگي برخوردار بوده است.

براستي كه او يك شورشي خدا و يك عصيانگر به جبر زمانه و يك خدمتگذار فقرا بود.

او طي 50 سال كار بي وقفه و ذره به ذره و با پرداخت قيمت از خود به همه مي آموخت كه از خود بگذرند و خوبيها و توانمنديهاي خود را در اختيار ديگران بگذارند و تا آخرين نفس و حتي تا سن 94 سالگي خود سمبل آن بود.

او يك رزمنده آزادي و مبارزه عليه فاشيسم بود.

پيام او پيام پايداري در راه خير و نيك تا آخرين لحظه براي آنچه كه بايد باشد و نه آنچه كه هست بود.

مرد ميدان عدالتخواهي و مبارزه با هر نوع بي عدالتي بود. روح و روانش شاد. آرمان و راهش پر رهرو و زندگي او الگويي براي هر انسان آزاديخواه.

آبه‌پيرمحبوب ترين شخصيت فرانسه، از مبارزان نامدار مقاومت ضد فاشیستی فرانسه و بنيانگذار جنبش خيرية‌ امائوس است.‌

پنجمین کودک از یک خانواده سرشناس، در سال 1912 در حالی به دنیا آمد که نامش را « هانری گروئس» نهادند، اما او ترجیح داد با نام دیگری قلبها را فتح کند. 

اودر يك خانوداه مرفه در ليون به‌دنيا آمد.‌ از دوران جواني به خيرخواهي و انساندوستي شناخته شد و در سال1931 ارثية خانوادگي خود را بين مستمندان توزيع كرد.‌

آبه‌پير كه در 1938 به مقام كشيشي رسيد با شروع جنگ جهاني دوم و اشغال فرانسه توسط قواي هيتلر، در مقاومت ضد فاشيستي فعالانه شركت كرد و از 1942 به زندگي مخفي روي آورد.‌

آبه‌پير در 1943 توسط قواي نازي دستگير شد ولي موفق به فرار گرديد و به الجزاير رفت و در آن جا با ژنرال دوگل رهبر مقاومت ضد فاشيستي فرانسه، ديدار كرد.‌

آبه‌پير در سالهاي سخت مبارزه با رژيم ضدبشری آخوندها،همواره يكي ازحاميان برجستة مقاومت ايران بوده است.

او در ديداري با خانم مريم رجوي در مردادماه73 كه در‌ اقامتگاه رئيس‌جمهور برگزيدة مقاومت، در پاريس صورت گرفت، دربارة حكومت سركوبگر‌ آخوندها در ايران اعلام كرد: «اين حكومت برخلاف نص صريح همان قرآني كه ادعاي پيروي از آن را دارند، به‌وسيلة ترور و كشتار، سكوت را به ملت بزرگي تحميل كرده كه اعتقادهاي عميق مذهبي را در يكتاپرستي متحد كرده است».