 |
سالروز ميلاد عيسي مسيح (ع) و فرا رسيدن سال نو ميلادي، مبارك باد.درود خدا
و سلام به مريم عذرا كه با ايماني سترگ، در رنج و تنهايي، بار امانت را به‌دوش كشيد،
تهمت ها را به جان خريد و حامل هديه‌يي مبارك براي بشريت شد.
مسيح پا به اين جهان نهاد تا از ستم و سركوب
و نابرابري به عدالت و از جهل و تاريك‌انديشي به حقيقت رهنمونش سازد. مسيح آمد تا بساط فريسيان رياكار و دينفروش را كه به نام خدا ستم
مي‌كردند، برچيند. مسيح آمد تا زنان رانده‌شده و تحت ستم را رها كند و پناه دهد؛ پيامبري
از ميان ماهيگيران و بردگان جليله، كه پيامش اين بود كه «آخريها بايد اول شوند».
هنگامي
كه از ناصره به بيت‌اللحم يا كفرناحوم و اردن و بيت‌المقدس مي‌رفت، مردگان را زنده
مي‌كرد، كورها و گنگها را شفا مي‌بخشيد و جهان بشري را به زيستن و ديدن و شنيدني بر
اساس ذات انساني‌شان فرا مي‌خواند. و فراتر از آن، دلهاي سنگ‌شده را نرم مي‌كرد، عقده‌ها
را از زبا‌نها و قلبها مي‌گشود و ديوارهاي جدايي و بيگانگي را از ميان مردم بر مي‌داشت.
مي گفت: «خداوند مرا فرستاد تا سركوب‌شدگان
را آزاد سازم». و «اي تمامي زحمتکشان و گرانباران!
نزد من آييد؛ من به شما آرامش خواهم داد». اين ترنم اميد و نجات و يگانگي بود كه خاورميانة
آن روزگار و سپس جهاني را منقلب كرد؛ پيامي كه
بيش از دو هزار سال است در وراي همة تحريفها و سركوبها، نسلهاي بشري را به صلح
و عدالت ورهايي فرا مي‌خواند. و در پرتو آن، تاريخ ملتها، ازجمله ملت بزرگ ايران، سرشار
از ارزشهاي انساني با روح همزيستي و همبستگي ميان مسيحيان و مسلمانان و پيروان ساير
مذاهب و اديان است....
پس، ننگ ابدي بر خميني و خامنه‌اي وروحانی شیادو رژيم شريران
دينفروشي باد كه نقاب اسلام به چهره زده‌اند، اما شقي‌ترين دشمنان مسيح(ع) و محمد(ص)
هستند. آنهايي كه به نام دين، در ايران به چشم زنان اسيد مي‌پاشند و جوانان را به دار
مي‌كشند، نوكيشان مسيحي را زنداني و ابتدايي‌ترين حقوق‌شان را نقض مي‌كنند؛ دژخيماني
كه به خاطر اعتقادات مذهبي و به خصوص پيروي از پيامهاي واقعي محمد(ص) و مسيح(ع)، اعدام
و شكنجه مي‌كنند و بدترين تبعيض و شقاوت را روا مي‌دارند. استبداد ديني و خون آشامي
برپا كرده‌اند كه كانون بنيادگرايي و تروريسم تحت نام اسلام و پدرخواندة همة شريران
است اما اين صداي مسيح(ع) است كه بر سر همين دينفروشان فرياد مي‌كشيد كه: «واي بر شما
كه مي‌كوشيد خود را ديندار جلوه دهيد، ولي در زير آن عباي مقدستان، دلهايي پر از رياكاري
و گناه داريد... واي به حال شما …كه مهمترين احكام خدا يعني نيكويي، گذشت و صداقت را
فراموش كرده ايد. اي عصاكشهاي كور كه پشه را از صافي ميگذرانيد ولي شتر را ميبلعيد!».
باز هم صداي گرم عيسي بن مريم را از فراز
كوهي در جليله مي‌شنويم كه: «به دنيا باز آمده‌ام و زندگي از سر گرفته‌ام تا جاودانه
در كنار شما باشم. لحظه‌يي ترديد نكنيد كه همواره با شما خواهم بود».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر