 |
| ویرانی و-آوارگی، یکی از رمغانهای شوم جنگ ضدمیهنی |
ویرانی و آوارگی، یکی ازارمغانهای شوم جنگ ضدمیهنی خمینی بود
مقدمه - چرا جنگ؟
رژيم خميني به‌خاطر طينت
ارتجاعي خود و به‌خاطر اين‌كه نمي‌توانست در
هيچ‌يك از الگوهاي توسعهٌ اقتصادي‌ـ اجتماعي، رو‌به‌جلو حركت كند؛ الگوي خاص خود را،
كه بر‌استراتژي «حفظ نظام» با «بسط» و توسعه‌طلبي خارجي بنا شده است، درپيش گرفت.
خميني و رفسنجاني و خامنه‌اي
و خاتمي و… براي هشت‌سال چنين مي‌پنداشتند كه با بلعيدن عراق، ميخ حاكميت و تثبيت رژيم
خود را در اين منطقه از جهان خواهند كوبيد. به‌خصوص كه جنگ بهترين سرپوش براي اختناق
و هم‌چنين ضامن مهار مشكلات دروني رژيم هم بود.
اما مقاومت ايران در‌برابر
آن جنگ ضدميهني سينه‌سپر كرد و با شعار صلح كه در آن روزگار قيمتي بس سنگين مي‌طلبيد،
طلسم جنگ را در‌هم شكست و سرانجام ارتش آزاديبخش ملي، به‌عنوان عامل تعيين‌كنندهٌ داخلي
و ايراني، درب تنور جنگي خميني را گل گرفت و جام زهر «آتش بس تحميلي» را به‌حلقوم
او ريخت.
خسارتهاي ناشي از جنگ ويرانگر،
آن‌چنان كه رفسنجاني در زمان رياست جمهوريش فاش كرد، بيش‌از يكهزار ميليارد دلار بود
در تاریخ زندگی ملتها حوادثی
وجود دارد که تأثیر و اهمیت آنها، گاه تا نسلها بعد امتداد می‌یابد.
جنگ 8ساله ایران و عراق
از این‌گونه وقایع است. جنگی که چهره نه تنها ایران، بلکه منطقه را تغییر داد. این
نوشته، نگاهی است به آن جنگ.
بعدازظهر روز یکشنبه سی
و یکم شهریور، 1359 با بمباران فرودگاه مهرآباد و چند پایگاه هوایی دیگر ایران، جنگ
گسترده ایران و عراق شروع شد.
هشت سال جنگ! سربازهای
یکبار مصرف، دانش‌آموزان یکبار مصرف میدانهای مین، فقر، مرگ، آوارگی... . جامعه‌ای
ویران و اقتصادی ورشکسته.
به‌راستی چرا باید دو کشور
همسایه تا سر حد نابودی، با یکدیگر بجنگند؟
هدف از جنگ چه بود؟ و این
جنگ چه هزینه‌ای را به مردم دو کشور تحمیل کرد؟
آوارگی، در به دری و از
دست دادن نزدیک‌ترین عزیزان، واژه‌های آشنا برای مردم ما و به‌طورخاص نسل دهه 60 هستند.
آیا می‌توانید چشمهایتان
را برای چند ثانیه ببندید و خودتان را برای لحظاتی جای یک مرد، یک زن یا یک کودک جنگ‌زده
بگذارید؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر